dagje vrij

Die hebben we wel verdiend!
Zondag is voor de familie en hoeft niemand te werken van Miss Indry, dus ook wij niet.
eerst maar eens uitgeslapen, gedoucht en daarna een boterhammetje gegeten. Henri en Jolanda lagen nog te slapen, ik zat op mijn gemak aan een kopje koffie wordt er aan de deur geklopt.
staat er een medewerkster van Miss indry aan de deur met een envelop voor Henri om de dag door te komen.
Een half uurtje later staat de chauffeur voor de deur die ons naar een grote shoppingmall brengt aan de andere kant van Semarang.
Nu zie ik pas hoe groot de stad is! daarbij is Tilburg een klein dorpje.
we komen ook door een gedeelte waar je kunt zien dat er hier een groot verschil is tussen arm en rijk. als je kijkt waar wij iedere dag werken en slapen zie je dat hier op dit eiland ook mensen echt moeten overleven in huisjes gebouwd van golfplaten.
Bij aankomst in de shoppingmall eerst maar eens een lekker bakkie koffie.
Het gebouw is 8 etages hoog waarvan 3 parkeeretages, overige verdiepingen zijn gevuld met veel de zelfde winkels, vooral schoenen en tassen doen het hier goed.
Maar ook verschillende eetgelegenheden in overvloed, gelijk maar even geluncht, we moeten natuurlijk niet verzwakken.
na een uurtje of drie te hebben geslenterd vonden we het maar weer eens tijd om richting huis te gaan, bij de uitgang de chauffeur gebeld die binnen 5 minuten voor gereden kwam en ons netjes thuis afzetten.

even wat uitgerust want daar is de zondag voor, tegen de klok van 18:00 uur (plaatselijke tijd) dachten we te gaan eten, maar gezien we niet echt in een wijk zitten waar je wat kunt eten hebben we geprobeerd de chauffeur nogmaals voor te laten rijden, dit bleef bij proberen, helaas, daarom hebben we het eten maar laten bezorgen. Was ook niet erg, had het wel een beetje gehad, lekker thuis is ook niet verkeerd.
Vandaag ook maar eens vroeg onder de wol, steeds rond 23:00 uur het thuisfront bellen gaat ten kosten van je bedtijd.
dus ik zeg vandaag eens op tijd welterusten morgen weer een dag!
ciao