einde van het avontuur

Na een lange reis eindelijk weer thuis. Op Schiphol stonden mijn vrouw, dochter en schoonzoon me op te wachten met een welkom thuis spandoek en ballon. Na een goede knuffel eerst maar eens een bakkie cappuccino, snap nog steeds niet waarom ze die in het vliegtuig niet hebben! Hahaha Naar huis was de volgende reis, gelukkig niet zo lang, naar een uurtje kwamen weer in mijn eigen omgeving. Cadeautjes uitgepakt en ja ze zijn gelukkig goed ontvangen. Gegeten en toen maar eens in bad, na een half uurtje had ik het al wel weer gehad en ben toen maar naar bed gegaan, kon mijn ogen niet meer open houden. Een mooi tukkie gemaakt van zo'n 10 uur en nu weer terug in het Nederlandse ritme!

Zo is er een einde gekomen aan Het avontuur, we zijn weer veilig thuis naar een lange reis, mijn vrouw en kinderen weer in mijn armen gesloten, aangekomen in mijn vertrouwde huisje waar ik de kat geknuffeld heb want ook dat heb ik gemist, en merk nu zij ook, hahaha.
Ik ben er nu wel achter gekomen communicatie en cultuurverschillen een grote invloed hebben in een goede samenwerking. Want in de afgelopen vijf weken ben ik er toch achter gekomen dat dit ten kosten gaat van vertrouwen en dat vertrouwen de basis is van een goede samenwerking.
de laatste weken ging het met up's en down's maar mensen die mij een beetje kennen weten dat ik dit niet zo snel uit mijn hoofd krijg als het vertrouwen een deukje op gelopen heeft.

In Indonesië is het als je geld hebt kun je alles ( niet geremd door enige kennis) en wie hier geld heeft kan spelen met zijn medewerkers, op welk niveau dan ook.
Het verschil tussen rijk en arm is heel groot, mensen die arm zijn zijn heel onderdanig en durven ook de werkgever niet tegen te spreken en zullen altijd beleeft blijven.

Trouwens bij het vertrek uit Java was de keuken/bakkerij nog niet klaar.
De "ballroom" voor 500 gasten is het volgende project dat in 2017 geopend moet worden.
Tijdens de laatste dagen veel gesproken met Miss Indry waarbij ze aangaf dat ze in 2017 ook nog een bakkerij wil openen voor haar dochter dus..........
Ben benieuwd naar het volgende project want het restaurant en ballroom wordt voor de zoon, de dochter de bakkerij en dan voor de jongste dochter ....????? Hahaha

Mogelijkheden genoeg, heb ook te horen gekregen dat ik in februari terug moet komen voor twee weken maar we zullen zien.

Het blijft voor mij een heel mooi project, ben mezelf wel op bepaalde zaken tegengekomen maar er ook achter gekomen dat ik soms wel eens meer kan dan ik zelf had gedacht.
Zoals ik al in de eerste week gezegd heb zou het veel beter geweest zijn als ze mij hadden ingezet als de keuken/patisserie al klaar geweest zou zijn, en dat zou deze periode zijn geweest maar ook de aannemer is zijn afspraken niet nagekomen.
wat ik van te voren dacht dat dit voor mij peanuts zou zijn heb ik toch gemerkt dat ik wat meer moeite mee heb, bv mijn vrouw en kinderen en de vertrouwde omgeving.
waar ik achter ben gekomen is dat ik toch meer doorzettingsvermogen heb dan dat ik dacht, want ik had na de eerste week toch bijna mijn koffer weer gepakt, ook werken in situaties die niet altijd de ideale zijn heeft mij veel vertrouwen gegeven. bij de verschillende tv programma's waar ik aan mee gedaan heb was een grote valkuil voor mij improvisatie maar dat heb ik hier bijna vijf weken moeten doen, en ik kan zeggen dat dit mij aardig gelukt is.
of er ooit nog een vervolg komt op dit project? ik zal het altijd blijven volgen en mocht het nodig zijn of als Henry daar om vraagt zal ik het zeker in overweging nemen, maar vijf weken denk ik niet en zeker niet zonder vrouw en kinderen.
Ik heb veel plezier gehad aan het schrijven van deze blog ik hoop dat jullie het met veel plezier gevolgd hebben, maar nu de laatste woorden voorlopig dan he..........
Henri bedankt dat ik dit avontuur heb mogen meemaken, mooie maar ook minder mooie mensen ontmoet, mezelf tegen gekomen heb maar ook dat ik Indonesië heb mogen ontdekken.
Terima kasih atas segalanya dan melihat
Anda bagus Jawa